Χρόνια πολλά μου…

Ναι λοιπόν έφτασε ξανά εκείνη η ιστορική μέρα του χρόνου όπου σβήνω τα κεράκια της τούρτας! Πλέον βαδίζω στα 21 έτη ζωής και μπορώ να πίνω ακόμη και στις ΗΠΑ!!! Μου εύχομαι λοιπόν τα γνωστά μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα και να βρίσκω χρόνο να σας ζαλίζω για αρκετό καιρό ακόμη με το blog… Άντε και του χρόνου λοιπόν!

Θεωρίες συνομωσίας

Καιρό είχα λοιπόν να γράψω στο blog λόγω φόρτου εργασιών, τόσο πανεπιστημίου αλλά και απρόοπτων συμβάντων. Τηλεόραση λοιπόν δεν βλέπω πολύ, σχεδόν καθόλου καθώς όλη μέρα είναι ανοικτό το σκατομηχάνημα (υπολογιστής) και σκοτώνω εκεί την ώρα μου. Όμως μετά από ένα μήνα και κάτι που ξέσπασε η όλη παρωδία Ζαχόπουλου δεν ακούς και τίποτε άλλο στα δελτία ειδήσεων, στις ενημερωτικές εκπομπές, ακόμη και στα μεσημεριανά… Βλέπω λοιπόν να μπαίνει στο κόλπο και το dvd με τις ροζ, μπλε, πράσινες και κόκκινες σκηνές… Και στο φινάλε ήρθε και η κόντρα Θέμου – Μάκη. Μία λοιπόν φράση μου έρχεται στο μυαλό: “ Δουλευόμαστε μεταξύ μας μου φαίνεται…” και θα εξηγήσω το γιατί. Η όλη υπόθεση βρωμούσε από την αρχή, από την πρώτη κι όλας στιγμή που έπεσε το έκτακτο δελτίο με την προσπάθεια αυτοκτονίας του παραπάνω κύριου βολεμένου. Τόσο καιρό παραπληροφόρηση και κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Σήμερα όμως, μιας και δεν γράφω με κάποιο συγκεκριμένο σκοπό απλά και μόνο για να ξεφύγω από την βαρετή και κουραστική καθημερινότητα, δεν θα ασχοληθώ με το θέμα Ζαχόπουλου αλλά με την όλη συνομωσία-καθοδήγηση που επικρατεί στον κόσμο.

Ποιος λοιπόν σκότωσε τον Kennedy; Όχι δεν θα το πάω τόσο μακριά. Θα σας ρωτήσω κάτι άλλο, πιο τωρινό και κοντινό σε εμάς. Ποιος θυμάται τις πυρκαγιές του καλοκαιριού; Ποιος θυμάται ότι ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές από τον Γιωργάκη; Ποιος θυμάται τις καταλήψεις πέρυσι; Όχι ότι με πολυενδιαφέρει το δεύτερο, αλλά φέρνω στην μνήμη σας ζητήματα που απασχόλησαν για μήνες και πλέον είναι σαν να μην έγιναν ποτέ. Θα μου πείτε επικαιρότητα ήταν και πέρασε και σαφώς έχετε δίκιο, αλλά εγώ θα το πάω λίγο πάω λίγο παρακάτω και θα πω ότι ο καλύτερος τρόπος για να μην παιδεύεσαι με ένα ζήτημα είναι να προκύψει ένα άλλο… Και ο νοών νοείτο… Αυτό βέβαια είναι πάγια τακτική παγκοσμίως και δεν κατέχουμε εμείς τα πρωτεία αλλά οι “φίλοι” μας οι Αμερικανοί σήμερα, όπως παλαιότερα οι φίλοι μας οι Σοβιετικοί. Άλλωστε στην περίοδο της χούντας δεν είναι τυχαίο πως σημειώθηκε η μεγαλύτερη επιτυχία σε συλλογικό επίπεδο στο ποδόσφαιρο με τον Παναθηναϊκό. Θα μου πείτε και αυτό τι σχέση έχει και θα σας απαντήσω μπορεί και καμία. Απλά η χούντα είχε την φαεινή ιδέα να στρέψει τον κόσμο σε άλλα πράγματα για να ξεχάσει τους όποιους περιορισμούς που του επέβαλλε…

Από την άλλη δεν θέλω να φτάσω και στο σημείο Λιακόπουλου, της απόλυτης συνομωσίας και παραλογισμού όπου το κάθε τι μου φαίνεται παράξενο και ύποπτο αλλά καλό είναι να σκεφτόμαστε κάποια πράγματα παραπάνω και να μην τα τρώμε όλα στο πιάτο. Επίσης στους δίδυμους πύργους τι έγινε τελικά; (…) Αυτά για απόψε μιας και θα σας κούρασα και ελπίζω να βρω ξανά λίγο χρόνο και να αναρτήσω κανένα post να ξεχαστούμε λίγο.

Αν η ζωή μας ήταν μια τσόντα…

…αν η ζωή μας ήταν μια τσόντα τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά και ευχάριστα για όλους μας (αναφέρομαι πάντα στους αρσενικούς αναγνώστες του post)! Κάθε πρωί θα ξυπνούσατε δίπλα σε μία ή κατά περίσταση δύο υπέροχες γυναίκες οι οποίες θα είναι πρόθυμες να ικανοποιήσουν τις όποιες πρωινές ανάγκες σας, από το πρωινό και την εφημερίδα στο κρεβάτι μέχρι μία Herb (για όποιον κατάλαβε…).

Αφού λοιπόν σηκωθείτε από το κρεβάτι, πλυθείτε και ντυθείτε ξεκινάτε για το γραφείο. Στον δρόμο λοιπόν παρατηρείτε ότι το ντεπόζιτο είναι σχεδόν άδειο από βενζίνη οπότε κάνετε την απαραίτητη στάση στο πλησιέστερο βενζινάδικο για να φουλάρετε το όχημα. Εκεί έρχεται η υπάλληλος η οποία είναι μια ξανθιά 25άρα με πλούσια χαρίσματα κρατώντας την μάνικα στο χέρι και γεμάτη υπονοούμενα σας γεμίζει το ρεζερβουάρ. Ξαφνικά όταν έρχεται η στιγμή να πληρώσετε τα 30 ευρώ η κοπελιά σας λέει ότι επειδή είστε ο πρώτος της πελάτης για σήμερα δεν θα σας χρεώσει, αρκεί να την συνοδεύσετε μέχρι την τουαλέτα και να της χαρίσετε έναν μοναδικό οργασμό… Φυσικά εσείς δέχεστε χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά βιάζεστε και λίγο γιατί έχετε ήδη αργήσει για την δουλειά.

Μετά λοιπόν από το όλο σκηνικό φτάνετε στο γραφείο όπου σας περιμένει γεμάτη νεύρα λόγω της αργοπορίας σας η προϊστάμενός σας και σας καλεί στο γραφείο της. Εκεί σας πληροφορεί ότι επειδή υπάρχουν παράπονα σχετικά με την εργασία σας και λόγω των συχνότατων αργοποριών θα αναγκαστεί να σας απολύσει. Εσείς γεμάτος αγωνία παρακαλείτε να το ξανασκεφτεί και πως θα κάνετε τα πάντα για να κρατήσετε την θέση σας. Αυτή, η οποία επί τη ευκαιρία είναι μια μελαχρινή πρασινομάτα με πλούσιο μπούστο και ένα πουκάμισο το οποίο δεν αφήνει και πολλά στην φαντασία, σας λέει ότι τελικά θα σας κρατήσει με τον όρο να κάνετε τα “πάντα”. Αρχίζει λοιπόν το παιχνίδι με την αφεντικίνα και σε κάποια στιγμή μπαίνει φουριόζα μέσα η γραμματέας της. Ένα ξανθό μωρό γεμάτο λάγνο βλέμμα και μην μπορώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό της για το όλο σκηνικό αποφασίζει να πάρει μέρος και αυτή, κάτι που εσάς δεν σας κακοφαίνεται καθόλου…

“Τελειώνοντας” λοιπόν από την δουλειά γυρίζετε σπίτι με το αυτοκίνητο. Ξαφνικά συνειδητοποιείτε ότι από πίσω σας βρίσκεται ένα περιπολικό το οποίο σας κάνει νόημα να κάνετε στην άκρη. Κατεβαίνει λοιπόν η αστυνομικίνα με τα γνωστά πάντα προσόντα μην τα ξαναλέμε και σας ζητάει άδεια και δίπλωμα. Εσείς γεμάτος απορία αναρωτιέστε τι συμβαίνει και εκείνη σας απαντάει ότι τρέχατε παραπάνω από το όριο και ότι θα σας γράψει κλήση για αυτό. Κατευθείαν την παρακαλείτε να σας αφήσει να φύγετε απλά με μια προειδοποίηση εκείνη όμως επιμένει. Ενώ όμως σας γράφει την κλήση εσείς είστε καρφωμένος στα … μάτια της κάτι που το αντιλαμβάνεται αμέσως και αποφασίζει να κάνει κάτι για αυτό. Σας οδηγεί στην πίσω θέση του περιπολικού όπου σας περνάει χειροπέδες και αρχίζει να εφαρμόζει… τον νόμο πάνω σας! Τελειώνοντας σας αφήνει να φύγετε με μια απλή προειδοποίηση…

Γυρνώντας λοιπόν σπίτι και ώντας κουρασμένος από μια τέτοια μέρα αποφασίζετε να παραγγείλετε από έξω να φάτε και να μην μαγειρέψετε. Περιμένοντας λοιπόν για το φαγητό μετά από καμιά ώρα φτάνει το delivery boy. Το οποίο όμως αποδεικνύεται delivery girl! Την καλείτε μέσα για να μην περιμένει έξω στο κρύο ενώ εσείς ψάχνετε για ψιλά. Αυτή βέβαια σας λέει ότι δεν είναι απαραίτητο να πληρώσετε μετρητοίς αλλά δέχεται και σε είδος… Και να σου πάλι το γνωστό σκηνικό! Όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν βρίσκατε και τα ψιλά και που να χαλάτε τώρα 100άρικο!

Η τέλεια λοιπόν αυτή μέρα τελειώνει με την πίτσα στο χέρι που παραγγείλατε, μια μπύρα στο άλλο και την τηλεόραση να δείχνει champion’s league! Φυσικά με το τέλος του αγώνα φτάνει η γειτόνισσα σπίτι της και την προσκαλείτε για ένα ποτό, με τελικό αποτέλεσμα να περνάτε ολόκληρη την νύχτα στο κρεβάτι μαζί της και να ξυπνάτε το επόμενο πρωί πανέτοιμος για μια ακόμη “δύσκολη” μέρα…

Καλή μας χρονιά!

Έφτασε λοιπόν το 2008, τελειώσαν οι διακοπές μας δυστηχώς και πλέον μπαίνουμε ξανά στην ρουτίνα της καθημερινότητάς μας. Ελπίζω όλοι να περάσατε καλά αυτές τις άγιες και γιορτινές μέρες και να ευχηθώ με την σειρά μου καλή χρονιά σε όλους μας και μακάρι το 2008 να είναι πολύ καλύτερο από το χάλια 2007... ( δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ είχα και καλύτερες χρονιές...). Πάνω από όλα να έχουμε την υγεία μας και όλα τα υπόλοιπα έρχονται. Εντός των ημερών λοιπόν θα επιστρέψω με τα νέα post του 2008 που θα σας κρατήσουν συντροφιά για όλο τον καιρό που θα έχω την ευκαιρία να επικοινωνώ μαζί σας! Καλή μας χρονιά λοιπόν!!!