Ο γρίφος του Einstein

Ορισμένοι από εσάς ίσως να το έχετε ξαναδεί, άλλοι πάλι όχι. Επειδή καλό είναι που και που να χρησιμοποιούμαι αυτό το πράγμα που έχουμε στο κεφάλι μας και λέγεται εγκέφαλος, καθώς όπως λένε και οι “φίλοι” μας οι Αμερικανοί : “If you don’t use it, you will loose it!!!”. Πρόκειται λοιπόν για έναν γρίφο του Αϊνστάιν τον οποίο και έγραψε τον 20^ο αιώνα και υποστήριξε ότι το 98% των ανθρώπων δεν μπορούν να το λύσουν. Βέβαια εγώ που τον έλυσα, όπως φαντάζομαι και αρκετοί άλλοι, λέτε να ανήκουμε σε αυτό το πολύ μικρό 2%? Ορίστε λοιπόν ο γρίφος:

Υπάρχουν πέντε σπίτια, πέντε διαφορετικών χρωμάτων. Σε κάθε σπίτι ζει ένας άνθρωπος διαφορετικής εθνικότητας. Οι πέντε ιδιοκτήτες πίνουν συγκεκριμένο είδος ποτού, καπνίζουν συγκεκριμένη μάρκα τσιγάρων και έχουν συγκεκριμένο κατοικίδιο. Όλοι όμως διαθέτουν διαφορετικά κατοικίδια, διαφορετικές μάρκες τσιγάρων και διαφορετικά είδη ποτών.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ

1. Ο Αγγλος μένει στο κόκκινο σπίτι.
2. Ο Σουηδός έχει σκύλο.
3. Ο Δανός πίνει τσάι.
4. Το πράσινο σπίτι είναι αριστερά από το άσπρο σπίτι.
5. Ο ιδιοκτήτης του πράσινου σπιτιού πίνει καφέ.
6. Αυτός που καπνίζει Pall mall εκτρέφει πουλιά.
7. O ιδιοκτήτης του κίτρινου σπιτιού καπνίζει Dunhill.
8. Αυτός που μένει στο μεσαίο σπίτι πίνει γάλα.
9. Ο Νορβηγός μένει στο πρώτο σπίτι.
10. Αυτός που καπνίζει Blends μένει δίπλα σ' αυτόν που έχει γάτες.
11. Αυτός που έχει το άλογο μένει δίπλα σ' αυτόν που καπνίζει Dunhill.
12. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει BluemaSters πίνει μπύρα.
13. Ο Γερμανός καπνίζει Prince.
14. Ο Νορβηγός μένει δίπλα στο μπλε σπίτι.
15. Αυτός που καπνίζει Blends έχει ένα γείτονα που πίνει νερό.

Η ερώτηση είναι ποιος έχει το ψάρι?

Μεγαλώνει, μεγαλώνει γερά παιδιά...

Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για έναν από τους τελευταίους χώρους που παραμένει καθαρά αντρική υπόθεση, έστω και αν σε κάποιο βαθμό έχει διεισδύσει και εδώ η γυναικεία παρουσία. Πρόκειται για τις τσόντες. Ναι ναι καλά ακούσατε (διαβάσατε μάλλον…)! Για αυτά τα δημιουργήματα της έβδομης τέχνης, που θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν και τέχνη από μόνες τους. Είναι εκείνες οι ταινίες που μας έχουν κρατήσει συντροφιά τα κρύα βράδια του χειμώνα, της άνοιξης, του καλοκαιριού, του φθινοπώρου, του Ιανουαρίου, του Φεβρουαρίου, της Δευτέρας, της Τρίτης κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ… Και θα έρθω τώρα στο λόγο της δημοσίευσης του post. Η τραγική ειρωνεία όταν ακούς από διάφορες γυναίκες αλλά ακόμη χειρότερα από άνδρες, να λένε ότι αυτά είναι άθλια και κακόγουστα πράγματα που δυσφημίζουν το ανθρώπινο είδος και πως όποιος τα βλέπει είναι πορνοδιαστροφικός με ψυχολογικά προβλήματα και κόμπλεξ κατωτερότητας και άλλα πολλά!

Αρχικά να παραθέσω το δεδομένο πως η βιομηχανία της παραγωγής ταινιών πορνό, είναι από τις πιο κερδοφόρες και συγκαταλέγεται μαζί με αυτήν της παρασκευής όπλων στις πιο πλούσιες! Γιατί όμως συμβαίνει αυτό? Όπως γνωρίζουμε όλοι μας ο άνθρωπος από την φύση του μπορεί να δράσει σε ορισμένες περιπτώσεις όπως και ένα ζώο. Παρακινούμενος από τα ένστικτά του και τις ορμές του. Σε αυτή την περίπτωση είναι η σεξουαλική του ορμή αυτή που παίρνει τα ηνία και κατευθύνει το άτομο. Οπότε δεν είναι παράλογο που οι πορνοπαραγωγοί παγκοσμίως βγάζουν αρκετά λεφτά. Ακόμη να πω πως και εδώ υπάρχουν τα ανάλογα βραβεία, κάτι σαν τα όσκαρ, και πως οι πρωταγωνίστριες κυρίως έχουν αρκετά υψηλά κασέ!!! Και για να μην ακούσω κάτι για γυναικεία εκμετάλλευση απλά να αναφέρω πως αυτός είναι ο μόνος επαγγελματικός χώρος στον οποίο οι γυναίκες εργαζόμενες αμείβονται ως και 200% περισσότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους. Και μετά μου λέτε για ισότητα στον χώρο εργασίας…

Η αποστροφή βέβαια που νιώθουν ορισμένες γυναίκες απέναντι στο πορνό κατά την γνώμη μου είναι παράλογη και ανούσια. Δεν ξέρω αν τα θεωρούν προσβολή προς το γυναικείο φύλο μιας και όπως ανέφερα και παραπάνω μόνο προσβολή δεν είναι οι αμοιβές! Δεν ξέρω τώρα όμως για τις γυναίκες που μαθαίνουν ότι ο σύντροφός τους βλέπει τσόντες, αν νιώθουν πως είναι υποκατάστατο της σεξουαλικής τους ζωής ή αν νιώθουν να απειλούνται από αυτές. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι δυνατό μιας και ποιος άντρας θα άφηνε το live για να βάλει να δει την μαγνητοσκόπηση! Άλλωστε μπορεί ο σύντροφός τους να μάθει και καμία νέα τεχνική και στάση που ίσως να μετατρέψει την σεξουαλική τους ζωή από ανιαρή σε ζωηρή και ενδιαφέρουσα. Άλλωστε σε ορισμένες περιπτώσεις η τσόντα χρησιμοποιείται ως μέρος των προκαταρκτικών. Τώρα αν θα δεχτεί να κάνει ορισμένα πράγματα που γίνονται σε τσόντες αυτό είναι άλλο θέμα…

Τώρα περνάω στο άλλο τραγικό που προείπα και στον πρόλογο. Τους άνδρες που ακούς να έχουν τις ίδιες απόψεις με αυτή την μερίδα των γυναικών!!! Πραγματικά είναι για γέλια εκτός και αν δεν πρόκειται και για τόσο φανατικούς άνδρες, οπότε αυτό είναι άλλο θέμα. Αν και για αυτούς υπάρχουν να δουν. Υπάρχουν για όλα τα γούστα (δεν μιλάω για τις παράνομες…) και με όλα τα θέματα. Ότι να βάλει ο νους σου θα το βρεις σε τσόντα δεν γίνεται! Μετά το σύντομο διάλλειμα επανέρχομαι. 1^ον Δεν υπάρχει άνδρας σε αυτό τον πλανήτη που να μην έχει δει τσόντα και 2^ον αν σας πει ο σύντροφός σας, αναφέρομαι στις γυναίκες, ότι δεν βλέπει τσόντες ε είναι μεγάλος ψεύτης!!! Είναι ντροπή δηλαδή να βλέπουμε τσόντες? Απλά δεν είναι κάτι που θα το διαφημίζουμε και με καμάρι και έπαρση, αλλά μεταξύ ανδρών είναι γνωστό και αποδεκτό. Και στο κάτω κάτω σιγά μην δώσουμε και αναφορά για αυτά που βλέπουμε. Μεγάλα παιδιά είμαστε και δεν πρόκειται να παρασυρθούμε.

Κλείνοντας να πω μόνο πως οι τσόντες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για χρόνια και ζαμάνια ακόμη. Θα αποτελούν την βάση για τον ανδρικό πληθυσμό τουλάχιστον, θα μας δίνουν το χέρι όταν θα κάνουμε τα πρώτα μας βήματα και θα συνεχίσουν να μας κρατάν συντροφιά σε όλη την ζωή μας. Άλλωστε συμβάλλουν και στην διαιώνιση του ανθρώπινου είδους!

Μια μπουγάτσα καλαμάκι με κασέρι γκούντα...

Μετά από παρότρυνση χιλιάδων αναγνωστών (λέμε τώρα…) αποφάσισα να ασχοληθώ με ένα θέμα, που χωρίζεται σε τρεις υπό-ενότητες και ταλανίζει εδώ και αρκετά χρόνια τους Έλληνες. Η συγκεκριμένη διαμάχη έγκειται στις διαφορετικές αντιλήψεις των “Βόρειων” από τους “Νότιους” οπότε και η κόντρα των απόψεων διχάζει και ολόκληρη την χώρα! Βέβαια καμιά από τις δύο πλευρές δεν παραδέχεται πως έχει λάθος με αποτέλεσμα και οποιαδήποτε κουβέντα να γίνεται γύρω από αυτό το θέμα να μοιάζει με ένα φαύλο κύκλο και δεν καταλήγει πουθενά. Θα προσπαθήσω όμως και εγώ με την σειρά μου να σας το παρουσιάσω όσο πιο αντικειμενικά γίνεται…

Ας περάσουμε στο δια ταύτα λοιπόν. Η πρώτη υπό-ενότητα αφορά το γνωστό σε όλους μας και γευστικότατο κασέρι! Μια μικρή σχετικά περιγραφή του κασεριού είναι ότι το τυρί κασέρι, προέρχεται από την χώρα μας, ανήκει στην κατηγορία των ημί-σκληρών τυριών και συνδυάζεται τέλεια με ελαφριά κόκκινα κρασιά. Επίσης όσον αφορά το γκούντα, προέρχεται από την Ολλανδία, ανήκει στην κατηγορία των ημί-σκληρών τυριών και συνδυάζεται τέλεια με σαμπάνια. Αυτοί ήταν δυο ορισμοί. Ας περάσουμε τώρα στην διαφορά των απόψεων τώρα. Οι μεν βόρειοι θεωρούν ότι κασέρι και γκούντα είναι ένα και το αυτό σε αντίθεση με τους νότιους που πιστεύουν πως άλλο πράμα το κασέρι και άλλο πράμα το γκούντα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι όλα ανήκουν στην κατηγορία των τυριών. Τα κασέρια αποτελούν μια υποκατηγορία και πιο συγκεκριμένα είναι ημί-σκληρά κίτρινα τυριά. Στην κατηγορία αυτή βέβαια των κασεριών εντάσσω και το γκούντα. Το θέμα όμως είναι ότι αν εδώ στον βορά πας στο σούπερ μάρκετ και ζητήσεις κασέρι θα σου πούνε “Ποιο από όλα?”, ενώ αντίθετα στον νότο θα σου βάλλουν κατευθείαν το κίτρινο τυρί που έχει την ταμπελίτσα κασέρι… Για αυτό να ξέρετε σε ποιους απευθύνεστε κάθε φορά που ψωνίζετε τέτοια πράματα! Τέλος να αναφέρω και κάτι εγκυκλοπαιδικό που κατά πάσα πιθανότητα να μην το ξέρατε! Σε διάφορες κουλτούρες, η κάνναβη είναι επίσης γνωστή και ως κασέρι ή τυρί. Οπότε θα γνωρίζετε τώρα πώς να το ζητήσετε από ύποπτα μέρη…

Δεύτερο σημείο τριβής είναι τα περιβόητα σουβλάκια. Αρχικά και εδώ θα εισάγω έναν σύντομο ορισμό. σουβλάκι: φαγητό παρασκευασμένο από ένα ή περισσότερα υλικά κομμένα σε μικρά κομμάτια (συνήθως κύβους) και περασμένα σε καλαμάκι ή μικρή σούβλα εναλλάξ, τα οποία ψήνονται στη σχάρα ή σε γκριλ και προσφέρονται σκέτα ως ορεκτικό ή ως κύριο πιάτο με συμπληρωματικό γαρνίρισμα: σουβλάκια με θαλασσινά / με ψάρι / με λουκάνικα και μπέικον || ~ κοτόπουλο / μοσχάρι || ~ ξυλάκι / καλαμάκι || μια μερίδα ~ Τώρα η διαφορά μας. Οι νότιοι πιστεύουν πως με ο όρος σουβλάκι αντιπροσωπεύει όλα τα γνωστά παρασκευάσματα, από πίτες και τα σχετικά, ενώ για το σουβλάκι ως σουβλάκι το χαρακτηρίζουν με τον όρο καλαμάκι. Η πίτα με οποιοδήποτε κρεατικό είναι για αυτούς το σουβλάκι. Για αυτό και όταν παραγγέλνουν λένε: “Ένα σουβλάκι καλαμάκι”, ή “Ένα σουβλάκι γύρο”. Το τελευταίο προσωπικά το θεωρώ και το πιο κουλό πράμα που έχω ακούσει καθώς τα πράματα είναι πολύ απλά. Ο γύρος είναι γύρος, το μπιφτέκι είναι μπιφτέκι και το σουβλάκι είναι ΣΟΥΒΛΑΚΙ!!! Καμία σχέση δεν έχει με τα υπόλοιπα και απορώ πως τα συσχέτισαν από την αρχή. Να πηγαίνεις τώρα για φαΐ και να ζητάς ένα καλαμάκι. Μα καλά για να φας πήγες ή για να πιεις??? Βέβαια αυτό το παραδέχονται πως είναι λάθος και πως εκφράζονται λανθασμένα αλλά συνεχίζουν να το τηρούν για χάριν συντομίας (?)…

Το τελευταίο σημείο στο οποίο θα σταθώ είναι η μπουγάτσα. Εδώ μάλλον είναι κάτι πιο προσωπικό για τους Θεσσαλονικείς (που εγώ δεν είμαι το τονίζω) καθώς θεωρούν πως είναι οι αυθεντίες στον τομέα της παρασκευής και ότι τους ανήκει δικαιωματικά το συγκεκριμένο αρτύσιμο. Ορίστε ξανά ένας αντίστοιχος ορισμός: Η μπουγάτσα είναι πίτα από φύλλο, με γέμιση συνήθως κρέμα ή τυρί, αν και συναντάται και σε άλλες γεύσεις, όπως με κιμά, σπανάκι ή με κρέμα κακάο. Το όνομά της προέρχεται από την αντίστοιχη τουρκική λέξη πογάτσα (πίτα με κρέμα ή τυρί). Στην Ελλάδα την έφεραν μικρασιάτες πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, κάνοντάς την ιδιαίτερα δημοφιλή στη Βόρεια Ελλάδα, ειδικά στη Θεσσαλονίκη και τις Σέρρες, που θεωρούνται φημισμένες για τη μπουγάτσα τους. Η διαφορά είναι ότι στον βορά η γέμιση της μπουγάτσας μπορεί να αποτελείται από κρέμα, τυρί, κιμά, σπανάκι, κλπ κλπ κλπ σε αντίθεση με τον νότο όπου στο άκοσμα της μπουγάτσας ο νους πάει κατευθείαν στην κρέμα ή το πολύ στο τυρί ενώ όλα τα υπόλοιπα θεωρούνται απλά πίτες. Να πω την αμαρτία μου ούτε εγώ έχω καταλάβει την μανία να ονομάζουν τα πάντα μπουγάτσα οι Θεσσαλονικείς, και να είναι ότι ακριβώς και οι πίτες! Αν και έχω ακούσει πως η διαφορά από την πίτα έχει να κάνει στην παρασκευή του φύλου. Και κάτι ακόμη που έμαθα ψάχνοντας είναι πως στην Β. Ελλάδα πωλείται με το κιλό σε αντίθεση με την Ν. Ελλάδα όπου πωλείται με το κομμάτι. Αυτό συμβαίνει επειδή στην Ν. Ελλάδα το κλείσιμο της γέμισης στο φύλλο γίνεται σε μορφή φακέλου και κόβεται στη μέση κατά το σερβίρισμα, ενώ στη Βόρεια το φύλλο είναι μεγαλύτερου μεγέθους καθώς και η γέμιση, οπότε πουλιέται με το κιλό κατά το σερβίρισμα. Α και για να μην το ξεχάσω:

-Πώς λένε οι Σαλονικιοί την τούρτα γενεθλίων?

-Μπουγάτσα με κεριά!!!

Αυτά λοιπόν όσον αφορά την κόντρα μεταξύ μας. Σίγουρα άκρη δεν πρόκειται να βρούμε ούτε θα παραδεχτούμε το λάθος μας (είτε του ενός είτε του άλλου). Απλά θα πρέπει να μάθετε να προσαρμόζεστε στην ανάλογη περιοχή που βρίσκεστε για να πάρετε και αυτό που θέλετε! Στην τελική όμως έχει πλάκα να βρεθείτε σε μια ανάμεικτη παρέα και να βγείτε για φαγητό όλοι μαζί, ανεξάρτητα σε ποιο μέρος θα είστε… Το έχω ζήσει το πράμα αρκετές φορές. Ειδικά αυτό με το τυρί. Έλεος!!!

Υ.Γ. Το παραπάνω post είναι αφιερωμένο στον Gekas μιας και πρώτον αυτός είχε την φαεινή ιδέα και δεύτερον πιστεύω να το τιμήσει ιδιαίτερα.

Γιατί γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες...

Ως γνωστό ο λαός μας είναι από τους αρχαιότερους του κόσμου με τεράστια ιστορία, όχι σαν κάτι άλλους με διάρκεια μόνο 250 χρόνων που έχουν και το θράσος να καθορίζουν τις τύχες ολόκληρου του πλανήτη. Για αυτό λοιπόν αποφάσισα να τονώσω λίγο το φρόνιμά μας και να υπερηφανευτώ για την καταγωγή μου! Ποια είναι όμως αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τους υπόλοιπους? Έχουμε και λέμε:

Γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες γιατί…

Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι

Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες (όπως πχ. οι Γερμανοί και οι ψωριάρηδες και τσιγγούνηδες Γάλλοι και Άγγλοι)

Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα «ορντέβρ»

Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί

Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα

Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη «με άδεια χέρια» (σαν κάτι γύφτους Άγγλους και λοιπούς εταίρους)

Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία

Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή

Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας

Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα

Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο (όπως οι Αμερικάνοι)

Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες

Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες

Γιατί η συνταγή «αλά ελληνικά» είναι η πιο πετυχημένη

Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα

Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους

Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)

Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση (όχι όπως οι άνοστες αηδίες των Αμερικάνων και Άγγλων)

Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς

Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε

Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε (όπως Αμερικάνοι , Ιαπωνέζοι και λοιποί Ευρωπαίοι)

Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι

Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο

Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας απο τη σκοτίδα του βιτρώ

Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- σε όλα

Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ (όπως πχ. Αμερικάνοι, Σουηδοί, Δανοί κλπ.)

Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ

Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά.

Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια

Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί

Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα

Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;

Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά.

ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΣ ΡΩΤΑΕΙ
ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ: "ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΜΕΣΑ ΚΟΠΕΛΙΑ", ΚΑΙ ΟΧΙ
ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ "ΑΠ' ΟΛΑ
ΒΑΛΕ ΜΟΥ" ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ.

Υ.Γ. Μην αρχήσετε τώρα τίποτα κουλά περί εθνικισμού και πατριωτισμού και ξενερώσουμε! Προφανώς το συγκεκριμένο post δημοσιεύθηκε προς χάριν αστεϊσμού.

Φοιτητικές εκλογές. Πάλι?

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος έλαβαν χώρα οι φοιτητικές εκλογές κατά την ενάτη Μαΐου πανελλαδικά. Για άλλη μια φορά γεμίσανε τα κακόμοιρα τα ψηφοδέλτια από υποψήφιους, ένα απίστευτο χαρτομάνι από παραταξιακές φυλλάδες να συσσωρεύονται όπως τα σκουπίδια, τοίχοι να καλύπτονται από τεράστιες αφίσες και γενικά να επικρατεί ένας παροξυσμός για τις επικείμενες εκλογές. Α και να μην ξεχάσω και τα διάφορα πάρτυ που γίνονται αυτό το διάστημα πριν τις εκλογές αλλά και τα επινίκια τις επόμενες μέρες, από όλες τις παρατάξεις μιας και πάντα όλοι είναι νικητές παραδόξως!

Μπορεί να ακουστώ ισοπεδωτικός και μηδενιστής αν πω πως αυτή η όλη διαδικασία μου θυμίζει ένα τεράστιο πανηγύρι και τίποτε παραπάνω μιας και την θεωρώ ανούσια και χωρίς να έχει κάποια άξια λόγου σημασία. Με άλλα λόγια γίνει δεν γίνει το ίδιο μου κάνει… Θα σας αναφέρω τώρα και θα προβώ καθαρά υποκειμενικά σε ανάλυση των παρατάξεων μία μία (όχι πως έχουν και πολλές διαφορές) που ήταν στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης, ώντας και εγώ τριτοετής ΗΜΜΥς:

Αρχικά έχουμε την ΔΑΠ ΝΔΦΚ. Τόσα πολλά αρχικά πια ούτε στα αυτοκίνητα δεν έχει (βλ.ABS, ESP, IPS)! Καλά το ότι όλοι οι ΔΑΠήτες έχουν ακριβώς τις ίδιες στιλιστικές τάσεις είναι κάτι εμφανές από εξωτερικής άποψης. Όλοι ντύνονται στο ίδιο κατάστημα μάλλον και κουρεύονται στον ίδιο κομμωτή. Το γεγονός τώρα ότι οι περισσότεροι από αυτούς το φυσάνε το παραδάκι δεν μας κάνει εντύπωση αν παρατηρήσουμε τους πατεράδες τους. Δεν είναι κακό, άλλωστε λίγα λεφτά μπουζούκια με δωρεάν πάντα μεταφορά με ταξί! Από αγωνιστικό πνεύμα όχι πολλά πράματα αλλά οφείλω να το παραδεχτώ πως κάνουν τον κόπο να πεταχτούν από τις καφετέριες και να έρθουν στις συνελεύσεις. Όχι όπως οι επόμενοι… παραπάνω δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Τα πολλά είναι αυτά που σου δίνουν έναν αέρα “ανωτερότητας”! Βέβαια τα μεγάλα κεφάλια της παράταξης έχουν ήδη προκαθορισμένη την μετα – πανεπιστημιακή τους πορεία καθώς το κόμμα θα φροντίσει για τα “γαλάζια” παιδιά που ως άλλα παιδιά Ίντιγκο είναι τόσο ξεχωριστά που θα κάνουν αυτόν τον τόπο καλύτερο και θα φέρουν την Ελλάδα σε μια νέα εποχή… Κοινώς αυτοί είναι βολεμένοι ενώ εμείς αν δεν πάμε να γλείψουμε κανέναν δεν πιστεύω να βλέπουμε τόσο συχνά αυτά τα μωβ χαρτάκια που έχουν πάνω το 500! Όσον αφορά τις ιδεολογικές τους απόψεις ακολουθούν καθαρά την γραμμή της κυβέρνησης και ειδικότερα στην παιδεία, μιας και αυτό μας καίει αυτήν την περίοδο, ακόμα και αν ξέρουν ότι είναι λάθος. Επίσης κατά την διάρκεια του έτους αυτό που κάνουν είναι κάθε Πέμπτη να οργανώνουν φοιτητικές βραδιές στα

ΠΑΣΠ. Τα πράσινα φιντανάκια του ΠΑΣΟΚ που κατάφεραν μέσα από αγώνες να προτρέψουν στον πρόεδρο να αποσύρει το κόμμα από την αναθεώρηση λόγω του γνωστού και αμφιλεγόμενου νόμου-πλαίσιο! Και εδώ δεν συναντάς πολλές διαφορές από τους άνωθεν μιας και αυτοί όλοι την χρονιά περισσότερες ώρες ήταν στα πάρτυ και στις βραδιές στα μπουζούκια παρά στις γενικές συνελεύσεις. Ως εκ θαύματος όμως αυτή την περίοδο βγαίνουν στην ψηφοθηρία κατά την οποία σε θυμούνται ξαφνικά αν και μπορεί να μην σου μιλούν όλο τον υπόλοιπο χρόνο και πολύ πιθανόν να μην σου ξαναμιλήσουν μετά! Τα κομματόσκυλα δεν λείπουν και από εδώ καθώς για αυτούς “έχει ο Θεός” (Παπανδρέου, γιατί κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, από γενιά σε γενιά…)! Τώρα οι υπόλοιποι απλά σπρώχνουν από πίσω μήπως και πάρει και αυτούς η μπάλα. Δέστε τους συνέδρους της νεολαίας που μαζεύτηκαν στην Αθήνα για το συνέδριο και θα καταλάβετε. Για τις εκλογικές διαδικασίες δεν θα μιλήσω μιας και κάτι πήρε το αυτί μου. Στην δική μου σχολή έχουν κάτι σαν κατεστημένο και εδώ και 8 χρόνια βγαίνουν συνέχεια πρώτοι (κάτι μου θυμίζει αυτό…) αλλά βέβαια όσο ζεις ελπίζεις!

ΠΚΣ. ή αλλιώς φοιτητική ΚΝΕ ή αλλιώς προπύργιο του ΚΚΕ. Όσον αφορά τους κόκκινους τώρα. Δεν μπορώ να πω το αγωνιστικό τους πνεύμα το διατηρούν μέχρι το πτυχίο και είναι από αυτούς που θα φωνάξουν, θα μοιράσουν τα φυλλάδια και τον ηρωικό Ριζοσπάστη, θα κατεβούν στις γενικές συνελεύσεις και στους δρόμους μαζί πάντα με το ΠΑΜΕ κλπ κλπ κλπ. Το γεγονός πάντως ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα με αρκετά υψηλό ρευστό είναι κάτι γνωστό πιστεύω (όπως η ελληνική εκκλησία που κάνει πάντα εράνους, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…) αν και οξύμωρο, μιας και όλοι αυτοί υπερασπίζονται τα δίκια του εργάτη και του οικοδόμου που είναι και η τάξη από την οποία προήλθαν! Κολίγα γιος του παππού μου ο πατέρας, κολίγα γιος και ο παππούς μου και αυτός… Αυτούς δεν ξέρω αλλά τους φοβάμαι. Όχι τώρα που φωνάζουν και γαβγίζουν αλλά μετά το πανεπιστήμιο που από το σήμα της ειρήνης γυρνάνε στο σήμα της Mercedes. Το κλασσικό βέβαια και πάντα διαχρονικό σύνθημα είναι: Έξω οι βάσεις, έξω από την ΕΕ!!!

ΕΑΑΚ. Και τέλος ερχόμαστε στην άκρα αριστερά, τους αναρχικούς μας. Όπως όλοι οι αριστεροί έτσι και αυτοί αγωνίζονται (πάντα βρίσκουν κάτι για να αγωνιστούν) φωνάζουν, διαδηλώνουν, παίζουν κυνηγητό με τα ΜΑΤ, αλλά κυρίως κατεβαίνουν πάντα με πλαίσιο κατάληψης στις γενικές συνελεύσεις για οποιοδήποτε θέμα! Ιδεολογικά είναι στον κόσμο τους. Χωρίς πλάκα όμως. Μπορεί όλοι να συμφωνήσουν για κάτι (αν ποτέ είναι αυτό δυνατό) εκείνοι πάλι όχι θα πουν. Ακόμα και να είναι σωστό και να ξέρουν ότι είναι σωστό! Τώρα από επιχειρήματα τι να πω… Να είναι καλά η μαλαματίνα και όλα τα υπόλοιπα οινοπνευματώδη που τους κάνουν και σκέφτονται. Το ότι δεν μπορείς να κάνεις διάλογο μαζί τους είναι στο συμπέρασμα που καταλήγεις μετά από έναν διάλογο μαζί τους… Αν και κάπως παρεξηγημένοι λόγω των πρόσφατων κουκουλοφόρων όσο να ‘ναι βάζουν και αυτοί το χεράκι τους. Το μόνο καλό που πιστεύω πως έχουν είναι ότι και μετά από το πανεπιστήμιο (όταν, αν και εφόσον) ίδιοι μένουν στις απόψεις τους. Πράγμα σεβαστό και σίγουρα αναγνωρίσιμο. Τώρα το ότι δεν είναι και αυτοί κατευθυνόμενοι, αυτά να τα πείτε σε κανένα μωρό για να γελάσει κιόλας!!!

Δεν ξέρω αν σας ξενέρωσα με το συγκεκριμένο post, αλλά ήθελα πάρα πολύ να ξεσπάσω κάπου. Γιατί κάθε χρόνο τα βλέπω και κάθε χρόνο δεν αλλάζει και τίποτα. Για αυτό το λόγο δεν δίνω και πολύ σημασία στον συγκεκριμένο θεσμό των εκλογών, μιας και πιστεύω πως πανηγύρι είναι θα περάσει… Καλά καταλάβατε, δεν έχω ψηφίσει ποτέ και ούτε σκοπεύω να πάω κάποια μέρα. Όσων αφορά τώρα και αυτούς που αυτή την περίοδο σου κολλάνε για την ψήφο σου θα τους χαρακτηρίσω απλά γλοιώδης τύπους που ψάχνουν για χαζούς και όσο να ‘ναι ακαδημαϊκός πολίτης είμαι βρε αδερφέ οπότε κόβει λίγο αυτό το πράγμα που έχω για εγκέφαλο…

Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω είναι καθαρά υποκειμενικά και προσωπικές πεποιθήσεις, το τονίζω ξανά! Μπορεί και πολύ πιθανό είναι να έχετε μια εντελώς διαφορετική άποψη για τα πράγματα και την όλη κατάσταση. Δεκτόν! Γνώμη όμως σίγουρα δεν μου αλλάζετε!!!

Το σύνδρομο "Πλούταρχος"

Πόσο σέξι μπορεί να είναι η καλοσύνη; Πόσες φορές έχεις ακούσει το χαρακτηρισμό «καλό παιδί» (για καλό σκοπό) και πολύ περισσότερο χωρίς να συνοδεύεται από ένα «αλλά» (που επεξηγεί και γιατί κακόπεσε); Και, τελικά, αν οι άντρες προτιμούν τα καλά κορίτσια, μόνο και μόνο για να μπορούν να τα κερατώνουν με τα κακά, γιατί να μην ισχύει και το αντίθετο;

Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε περιγράψουν ως «καλό παιδί»; Θα σου πω εγώ. Όχι. Γιατί, αυτομάτως, αυτό σημαίνει πως δεν είσαι ωραίος, γιατί αν ήσουν θα φαινόταν. Δεν είσαι πλούσιος ή επιτυχημένος, γιατί κι αυτό θα φαινόταν, και δεν έχεις ούτε σουξέ στις γυναίκες, γιατί δεν θα μπαίναμε στον κόπο να αναλύσουμε το φαινόμενο. Όπως αυτό που λες για μια κοπέλα όταν θες να αποφύγεις να θίξεις το γεγονός πως δεν βλέπεται και λες ότι έχει καλό εσωτερικό κόσμο ή είναι συμπαθητική κορούδα...

Μοιραία, η καλοσύνη ταυτίζεται με τη μετριότητα. Γιατί αν είσαι άσχημος, λούζερ, αποτυχημένος και μέτριος, τι άλλο σου μένει να είσαι εκτός από καλός; Πώς αλλιώς θα μπορέσεις να επιβιώσεις σύμφωνα με τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης, αν όχι προσφέροντας ένα αντιστάθμισμα καλοσύνης στη γοητεία, που δεν έχεις, στην εξυπνάδα που στερείσαι, στην επιτυχία που δεν φτάνεις;

Και μπορώ να σας εγγυηθώ πως είναι γυναικείο ένστικτο η ροπή προς το κακό κι όχι μόνο από το παράδειγμα της Εύας, που έφτυσε τον παράδεισο για το καταραμένο φίδι, αλλά κι από τους ρόλους των φύλων στους νόμους της επιβίωσης, όπου το κυρίαρχο αρσενικό είναι το πιο άγριο, το πιο δυνατό, το πιο σκληρό. Γιατί, όπως και να το πάρεις, το πρότυπο του αυτοδημιούργητου άντρα, του κατακτητή με θεληματικό πιγούνι δεν είναι πολύ συμβατό με αρετές όπως η καλοσύνη, η ευγένεια και η συγκαταβατικότητα.

Ο άντρας από φύσης του είναι κυνηγός, είναι κατακτητής, είναι survivor. Σκοτώνει, πηδάει, κυνηγάει, δεν περνάει τη γριά απέναντι, ούτε περιμένει υπομονετικά στην ουρά να έρθει η σειρά του.

Και πάρτε το κι αλλιώς. Τα κοριτσάκια παίζουν με την Μπάρμπι, τον Κεν, τα παιδιά τους κι όλο τους το σόι, την ώρα που τα αγοράκια λυσσάνε με σπαθιά, με όπλα και ανοίγουν τα γόνατά τους στα χαντάκια παίζοντας ποδόσφαιρο. Δεν παίζουν τους κουμπάρους, παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους... (Με κουνιστές εξαιρέσεις of course....)

Μετά φταίει και το προφίλ του καλού παιδιού που δεν σε φτιάχνει καθόλου. Στα τραγούδια πάντα ο καλός αναφέρεται ως κερατάς ή αδικημένος κι αυτή ως η σκρόφα που τον πλήγωσε κι ας «την αγάπησε πολύ, το καλύτερο παιδί». Τάδε έφη «Σύνδρομο Πλούταρχος».

Γιατί πόσα sex symbols καλών παιδιών έχουμε; Sorry, αλλά εγώ, δεν έχω ακούσει καμία γυναίκα να έχει φαντασιώσεις με τον Αρναούτογλου να καθαρίζει και τους πιο δύσκολους λεκέδες.

Αντίθετα, όπως και να το δεις, όλοι οι μεγάλοι ήρωες καρδιοκατακτητές εκμεταλλεύονταν πάντα στο έπακρο τα χαρακτηριστικά του φύλου τους με κορυφαίο τον Τζέιμς Μποντ, που ναι μεν παλικάρι, πατριώτης ασίκης και καραμπουζουκλής, αλλά από την άλλη δεν είχε αφήσει Όκτα-Πούσι όρθιο.

Οπότε, τι θα τους κάνουμε τόσους καλούς; Έχουν νόημα ύπαρξης; Κι αν είναι τόσο άχρηστοι, τότε γιατί υπάρχουν στη φύση; Λογικά θα αναρωτηθεί κάποιος, που κατά πάσα πιθανότητα είναι καλός και θέλει να υπερασπιστεί τη φυλή του.

Μα αν δεν υπήρχαν οι καλοί να επιτελούν το ρόλο του παρηγορητή, του ακροατή και του «λιμανιού», πώς θα έβρισκαν πεδίο οι «κακοί» να σαρώνουν; Με λίγα λόγια, οι «καλοί» υπάρχουν ως εξισορροπητικό στη φύση. Για να παντρεύονται κάποιες...

Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική.
Υ.Γ.2 Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο στους τελευταίους σύγχρονους ήρωες...