Ομιλείτε ελληνικά?

Ένα βράδυ όπως όλα τα άλλα κατά την διάρκεια των διακοπών του Πάσχα, μαζί με την υπόλοιπη τσακαλοπαρέα βγήκαμε για να δούμε μπάλα και να πιούμε καμιά μπύρα. Καθώς λέγαμε διάφορα για να περάσει η ώρα πετάει σε κάποια φάση ο alekos την “λέξη” mp3όφωνο. Άντε την είπε την κουβέντα, αλλά το θέμα είναι ότι προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι και αποδεκτή ως λέξη. Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας και έρχομαι στο θέμα του σημερινού post. Πόσο καλά γνωρίζουμε να χειριζόμαστε την μητρική μας γλώσσα? Είμαστε ικανοί να μιλάμε σωστά τα ελληνικά ή μήπως η δική μας παιδεία και η γνωστή ξενομανία έχουν καταστρέψει την ελληνική γλώσσα?

Είναι της πάσης γνωστό πως η ελληνική γλώσσα είναι από τις πληρέστερες γλώσσες παγκοσμίως. Ειδικά η αρχαία ελληνική, που έχει αποδειχθεί πως είναι και μαθηματική. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο ακατονόμαστος για μερικούς Bill Gates επιθυμεί το προσωπικό του να γνωρίζει αρχαία ελληνικά διότι είναι σαφέστατη γλώσσα κάτι που θέλει να εισάγει στους υπολογιστές. Καλώς ή κακώς βέβαια σήμερα μιλάμε την δημοτική. Σίγουρα δεν είναι τα αρχαία, ούτε καν η καθαρεύουσα που ήταν προ ετών αλλά και αυτή έχει ως βάση εκείνη την γλώσσα. Το πρόβλημα όμως προκύπτει αν από αυτή την πετσοκομμένη σημερινή διάλεκτό μας αρχίζουμε με τον καιρό να απαλείφουμε και άλλα στοιχεία και λέξεις επειδή δεν τις χρησιμοποιούμε ή γιατί τις χρησιμοποιούμε μεν αλλά λανθασμένα δε. Παραθέτω λοιπόν τα στοιχεία.

Η ελληνική γλώσσα αποτελείται από μερικές χιλιάδες λέξεις. Σίγουρα δεν μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε όλες μέσα στην καθημερινότητά μας ούτε να τις γνωρίζουμε όλες φυσικά. Εμείς όμως χρησιμοποιούμε καθημερινά 200 με το πολύ 300 λέξεις στην καλύτερη περίπτωση, οπότε οι υπόλοιπες πέφτουν σε αχρηστία. Πολλοί λίγοι είναι εκείνοι οι Έλληνες που γνωρίζουν και έχουν την ικανότητα να μιλούν μέσα από μια πληθώρα λέξεων. Τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι εμείς οι άνδρες από μικροί έχουμε αντικαταστήσει πολλές από αυτές με την “φιλική” προσφώνηση μ@λ@κ@... Άντε και μιλάμε αυτές τις 200 λέξεις. Τις χρησιμοποιούμε και σωστά όμως? Ο πατέρας μου από μικρό παιδί μου έλεγε να ανοίγω που και που κανένα λεξικό μήπως και μάθω κάποια λέξη ή ακόμη και να ξέρω την σημασία της (σοφός άνθρωπος…). Κάτι που δεν ακολούθησα δυστυχώς (…τόσες συμβουλές πια, κάτι έπρεπε να αφήσω κιόλας…)! Το να θες να πεις κάτι και τελικά ο άλλος να καταλαβαίνει εντελώς το αντίθετο είναι στοιχείο κακομεταχείρισης της γλώσσας από εμάς τους ίδιους που είναι και η μητρική μας άλλωστε.

Ένα άλλο στοιχείο είναι η εύκολη οικειοποίηση που έχουμε ως λαός προς τα ξένα και στην προκειμένη περίπτωση των ξενικών λέξεων που μπαίνουν στην ζωή μας για τα καλά. Είτε αποτελούν τεχνολογικούς όρους είτε απλά ακούγονται εύηχες σε σχέση με τις ελληνικές είτε στην τελική επειδή θα είμαστε πιο trendy αν μιλάμε και εμείς έτσι! Αποτέλεσμα να αντικαθιστούν με τον καιρό τις δικές μας ώσπου φτάνουμε σε βαθμό να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε διαφορετικά αν δεν τις χρησιμοποιήσουμε! Κάτι που πιστεύω είναι τραγικό αν σκεφτεί κανείς την αφθονία της ελληνικής γλώσσας, ειδικά αν συμβουλευτεί και το “μείζον λεξικό της ελληνικής”!!! Για να το παίξω και λίγο “ελληνάρας” μην ξεχνάμε και τα λεγόμενα δάνεια. Τις λέξεις δηλαδή που έχουν πάρει οι ξένοι, τις εφάρμοσαν στη γλώσσα τους και μετά εμείς τις παίρνουμε πίσω αλλαγμένες και θεωρώντας τες ξενικές. Για παράδειγμα η λέξη στυλ. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική και σήμερα την θεωρούμε καθαρά ξένη. Για την βάση βέβαια πολλών ξένων γλωσσών αλλά και τους ιατρικούς όρους δεν θα αναφερθώ γιατί πιστεύω τα γνωρίζετε όλοι σας.

Το τελικό σημείο στο οποίο θα σταθώ και με αφορμή το mp3όφωνο είναι η τάση που έχουμε ειδικά οι νεότεροι, συμπεριλαμβανομένου και εμού μέσα σε αυτήν την κατηγορία, της δημιουργίας νέων λέξεων χωρίς βέβαια καμία γραμματική και συντακτική υπόσταση. Γιατί πολύ απλά έχουμε τα χαρίσματα της φαντασίας, της έμπνευσης, της καινοτομίας και της εφευρετικότητας. Αφού πρέπει να γνωρίζεις την συγκεκριμένη διάλεκτο για να μπορείς να κάνεις διάλογο. Αλλιώς μην το κουράζεις το θέμα. Θα είσαι “τι είχες Γιάννη μ’, τι είχα πάντα” !!

Αυτό που θέλω να πω κλείνοντας είναι ότι ας προσπαθήσουμε ακόμη και αυτό το φτωχό λεξιλόγιο που χειριζόμαστε να το χειριζόμαστε σωστά. . Άλλωστε πάντα ζήλευα (ναι το παραδέχομαι δεν είμαι τέλειος…) αυτούς που έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιούν τις όχι και τόσο δημοφιλείς λέξεις. Να μην φτάνουμε σε σημείο κακοποίησης της γλώσσας όπως πολλοί και καλά επώνυμοι που ακούω καθημερινά στην τηλεόραση (Angela rules!!!).